Cultureel compromis: je doet de helft van wat normaal is van je eigen culturele achtergrond en je geeft de helft daarvan op. Hetzelfde geld voor de andere partij. Een compromis betekent wel dat je heel wat mogelijkheden onbenut laat omdat je de helft inlevert. Cultureel compromis. Men vergadert een uur in het Nederlands en een uur in het Engels. Een compromis kan goed zijn, maar het kan ook veel mogelijkheden onbenut laten. Culturele synergie. Men ontwikkelt nieuwe manieren van werken. Men beschouwt alle culturele stijlen, gedrag en communicatie als gelijkwaardig en professioneel.
Cultureel compromis betekenis groepsrechten. Een cultureel compromis, zoals het convenant, is hierin een middel om tussen groepen in de samenleving tot een tijdelijke balans in moraliteit te komen. Na het betwisten van een groepsrecht wordt door de minderheidsgroep waar het groepsrecht voor geldt niet.
Culturele overeenkomst
Culturele Overeenkomst tussen de Regering van het Koninkrijk der Nederlanden en de Regering van Japan, Tokio, Geraadpleegd op Geldend van t/m heden. Culturele Overeenkomst tussen het Koninkrijk der Nederlanden en het Koninkrijk Marokko, 's-Gravenhage, Geraadpleegd op Geldend van t/m heden.
Culturele overeenkomst De Overeenkomstsluitende Partijen verplichten zich, de culturele samenwerking tussen hun landen te bevorderen en te beschermen. Zij zullen er gemeenschappelijk naar streven, alle moeilijkheden welke deze culturele samenwerking zouden kunnen belemmeren, uit de weg te ruimen.
Compromis cultuur
Semagram (extra betekenisinformatie) Een compromiscultuur is een cultuur [Toepassingsgebied of bereik] is een cultuur waarin tot het uiterste gestreefd wordt naar het bereiken van compromissen; is een cultuur waarin discussie en onenigheid zoveel mogelijk vermeden worden en waarin altijd wordt gestreefd naar het bereiken van een compromis, dat daardoor vaak als kleurloos en nietszeggend. Waarom compromis een slechte naam heeft gekregen Volgens Koen Morlion roept het woord “compromis” tegenwoordig bij velen negatieve associaties op. Begrippen zoals “flets”, “zwaktebod” of zelfs “onbegrijpelijk” worden vaak gebruikt om compromissen te beschrijven.
Compromis cultuur cultuur waarin gestreefd wordt naar compromissen. cultuur waarin tot het uiterste gestreefd wordt naar het bereiken van compromissen; cultuur waarin discussie en onenigheid zoveel mogelijk vermeden worden en waarin altijd wordt gestreefd naar het bereiken van een compromis, dat daardoor vaak als kleurloos en nietszeggend wordt beschouwd.
Culturele overeenstemming
1. Bewustzijn van culturele verschillen: waarden, overtuigingen en gedragingen. Dit bewustzijn helpt individuen hun communicatie en gedrag daarop aan te passen. 2. Respect voor culturele normen: Het begrijpen en waarderen van culturele normen is essentieel voor succesvolle interculturele interacties. Bij ‘culturele overeenkomsten’ let je er alleen nóg meer op dat de culturele achtergrond overeenkomt. En daarnaast is de modelingtechniek ook breder omdat het gaat over het imiteren van gewenst gedrag.
Culturele overeenstemming Culturele diversiteit verwijst naar de verscheidenheid aan culturen, waarden, overtuigingen, normen, gebruiken en praktijken die bestaan tussen verschillende groepen mensen. Culturele diversiteit kan van mensen communiceren, onderhandelen, beslissingen nemen, problemen oplossen en conflicten beheersen.
Intercultureel compromis
The defense of compromise as a decision-making mechanism in the presence of cultural disagreement must therefore also overcome the challenge of hermeneutical incommensurability. Fortunately for the advocate of cultural compromise, hermeneutical incommensurability can be shown to be a starting point rather than an obstacle to compromise. "Compromis" published on by Oxford University Press. 1 In present-day usage, the term compromis, originally a French word, refers to an agreement for the immediate reference of a specific dispute to settlement by a judicial or arbitral body (International Courts and Tribunals; Arbitration).
Intercultureel compromis “Cultures of Compromise” tackles these and other fundamental questions of human coexistence which, surprisingly, have hardly been systematically studied so far. The study of these questions is all the more important in face of the alleged decline of the willingness and ability to compromise in contemporary liberal-democratic societies.
